BOKSING NGA LANG BA ANG MAKAPAG-IISA SA ATIN?

Nanalo na naman si Pacquio, tuwang-tuwa ang sambayanang Pilipino ng talunin niyang muli ang “People’s Champion” ng Mexico na si Marco Antonio Barrera. Napawi lahat ang agam-agam tungkol sa lahat ng mga dahilan ni Barrera ukol sa una niyang pagkatalo kay Pacquiao. Napatunayan sa labanang ito na higit talagang mas malakas, matalino at mahusay na boksingero si Manny Pacquiao laban sa Mehikano.

Sa tuwing lalaban si Pacquiao animo ay tumitigil ang ikot ng mundo para sa mga Pilipino. Walang traffic sa lansangan, walang kriminalidad, tigil ang bangayan ng mga politiko, tigil din ang mga intriga sa showbiz. Lahat matiyagang naghihintay sa karangalang muling ihahatid ng “Pambansang Kamao’ . Nakatutuwang makita na sa oras ng mga labang ito ay panandaliang naguguho ang pader na nakaharang sa pagitan ng mga mayayaman at mahihirap, sa mga magkakagalit sa personal na buhay at sa politika, ang iringan ng gobyerno at ang mga militanteng grupo , at debate sa ibat-bang paniniwala at relihiyon. Sa ganitong pagkakataon umiiral ang tunay na pagkakaisa ng Pilipino. . . kahit man lang sa labindalawang rounds ng boksing ipinakikita natin sa ating mga sarili ang tunay na “concern” at suporta sa isang kapwa Pilipino. Sana araw-araw ganito, kahit walang laban si Pacquiao, ipakita natin sa bawat isa ang pagkakaisa natin bilang mga Pilipino. Sabagay, kung babalikan natin ang ating kasaysayan, meron ba talaga tayong ipinagkaisa? Sa panahon ng Kastila, Amerikano at Hapon, isama mo pa ang lahat ng bersion ng People Power sa EDSA talaga nga bang nagkaisa tayo ng mga panahong ito? Ang atin bang pagpapakahirap at pagpupunyagi na makamtan ang nilalayon natin sa ating mga buhay at para sa ating bayan ay tunay kayang nakamit natin? O naging pakitang tao lang tayo, at karamihan sa atin ay may pansariling nilalayon para sa kani-kanilang pansariling kapakinabangan? At paglipas ng mga taon ang mga ipinaglaban natin at ang tunay na adhika ng mga panahon na ito ay unti- unti ring nawala?

Ang boksing ay tulad ng laban sa hamon ng buhay nating mga Pinoy. Kung saan sinusukat ang tatag di lamang sa lakas, talino, bilis kungdi higit sa lahat ay sa disiplina sa sarili. Kung lahat lamang ng mga katangiang ito ay nasa bawat isa sa atin ay di malayong marating nating ang ninanaais nating patunguhan . Maging halimbawa nawa si Pacquiao sa atin. Sa paglipas ng panahon ay maraming darating pang mga boksingerong tulad ni Pacquiao . Maaaring mas higit pang magagaling . Tayo’y muling magkakaisa, magbubunyi upang ipagmamalaki ang bawat nilang pagwawagi. Kahit man lamang sa ilang oras ng bawat nilang pakikipaglaban sa ibabaw ng ring ay napag-iiisa nila ang mga Pilipino. Mabuhay ang boksingerong Pilipino. Mabuhay ka Pacquiao. Boksing nga lang yata ang makapag-iisa sa atin . . .